366rzeczyw365dni: Dzień 26

Jeżdżę na wycieczki za miasto, zwiedzam nowe miejsca. Pan z geografii byłby ze mnie dumny, że poszłam w jego ślady, ślady podróżnika! A jeśli nie dumny to z całą pewnością bardzo zaskoczony. Bo nie oszukujmy się ja i geografia zawsze byłyśmy na dwóch przeciwstawnych biegunach. Ja chciałam iść do domu, ona zatrzymywała mnie w szkole. Ja wolałam oglądać film, ona kazała mi się uczyć. Zwykle i tak wychodziło na moje. Bo jak lubić kogoś, kto zmusza Cię do uczenia się tak paskudnych rzeczy? A tak serio, zabijcie mnie ale nie wiem jak zdałam z tego przedmiotu. I to nawet nie kwestia ocen a frekwencji. Nie żebym nie chodziła wcale, ależ chodziłam. Bywałam na lekcjach organizacyjnych i trzech następujących po nich. Na pierwszej- bo nie ma z czego pytać, na drugiej i na trzeciej, bo można było zgłosić dwa nieprzygotowania. Potem z reguły słuch o mnie ginął. Wpadałam też w walentynki, bo gdy ktoś ubrał się na czerwono zwolniony był z odpowiedzi z jednego przedmiotu. Miałam w swojej szafie dużo czerwonych ubrań. A teraz całkiem serio, Dom urodzenia Fryderyka Chopina oraz okazały ogród stworzony jako pomnik dla uczczenia pamięci słynnego kompozytora. Ogród to miejsce urokliwe, wszędzie roznosi się muzyka stworzona przez Chopina. Dookoła przeróżne odmiany roślin, stare, wielkie drzewa, rzeka, stawy, mostki. Obok restauracja ze stolikami na zewnątrz. Klimat niemalże idealny. Dom w którym aktualne znajduje się muzeum biograficzne nie zrobił na mnie tak ogromnego wrażenia jak ogród. Poza fortepianem oraz drewnianą, skrzypiącą podłogą przypominającą o starości tego miejsca nie było w nim nic nadzwyczajnego. Jako, że odkryłam w sobie sympatię do muzyki klasycznej miejsce to było idealnym miejscem na odpoczynek w piękną pogodę.
Jednak jedno wiem na pewno, nigdy nie polubię sosu rukolowego, który był dodatkiem do mego obiadu w owej restauracji.